Υπέροχος ο Αστακός, αλλά κάτι μυρίζει...

  Υπέροχος ο Αστακός, αλλά κάτι μυρίζει...  
Του Κωνσταντίνου Ζούλα 

   Στο λιμανάκι του Αστακού Αιτωλοακαρνανίας ο αέρας ξαφνικά άλλαξε και στην παρέα ήρθε μια απίστευτη δυσοσμία από τη θάλασσα. «Μη μου πείτε ότι και φέτος δεν τελείωσε ο βιολογικός καθαρισμός», είπα όλο απορία. Η ομήγυρις γέλασε σαν να ’ταν συνεννοημένη. «Τρελός είσαι; Ολόκληρη παιδική χαρά φτιάξαμε φέτος, με τον βιολογικό θα ασχολιόταν ο δήμαρχος;»

   Καίτοι δεν είναι η γενέτειρά μου, τον Αστακό τον αισθάνομαι τόπο μου. Λίγο το πατρογονικό μου σπίτι που στέκει αγέρωχο αν και χτίστηκε το 1865, λίγο οι αναμνήσεις που ακούω πάντα από τους μεγαλύτερους με το που φτάνω κάθε καλοκαίρι στο πανέμορφο αυτό χωριό, νιώθω μια περίεργη συγκίνηση. Δεν ξέρω αν είναι η ανάγκη των «Αθηναίων» να αισθανόμαστε ότι από κάπου βαστάει η σκούφια μας ή η σκέψη ότι στα μικρά του σοκάκια όπου έπαιζαν οι πρόγονοί μου, φέτος π.χ. έκανε για πρώτη φορά ποδήλατο (με βοηθητικές) η κόρη μου. Ο,τι και να ισχύει, εξοργίζομαι με την παροιμιώδη εγκατάλειψή του εδώ και χρόνια.

 

 

    Την προηγούμενη εβδομάδα, άκουσα και πάλι τις ίδιες ιστορίες. Για τους ψαράδες που πλαγιοδετούν τα καΐκια τους στη μαρίνα και δεν μένει χώρος να έρθουν σκάφη και τουρίστες. Για τον μοναδικό δρόμο που οδηγεί στο χωριό και όλο λένε ότι θα τον φτιάξουν, αλλά τα κονδύλια πάνε αλλού. Για τις ιχθυοκαλλιέργειες που έχουν καταλάβει κάθε απάνεμο κόλπο και μολύνουν τη θάλασσα. Και βέβαια, για το πλατυγιάλι. Το τεράστιο λιμάνι «φάντασμα» που βρίσκεται στον διπλανό όρμο και μένει αναξιοποίητο από τη δεκαετία του ’80, λόγω της δυστοκίας των κυβερνώντων να αποφασίσουν επιτέλους πώς θα το αξιοποιήσουν. Καθώς η συζήτηση των φίλων άρχισε να πηγαίνει και σε πιο καθημερινά σκάνδαλα, τους υπενθύμισα απλώς ότι εκείνοι εξέλεξαν τη σημερινή δημοτική αρχή. Και κάπως έτσι η κουβέντα πήρε άλλη τροπή, που νομίζω αφορά όλους μας και όχι μόνον του κατοίκους του Αστακού.

 

   Ο επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρος Ρακιντζής εξέδωσε προχθές την ετήσια έκθεσή του για τη διαφθορά στο Δημόσιο: οι δήμοι και πάλι πρωταθλητές. Απευθείας αναθέσεις, κατάτμηση έργων για να αποφεύγονται διαγωνισμοί, ψεύτικες μελέτες για να δικαιολογηθούν εργασίες, ύποπτες αδειοδοτήσεις σε καταστήματα, μέχρι και ωμές υπεξαιρέσεις στα δημοτικά ταμεία.

    Ολα τούτα επί χρόνια συζητούνται στην Ελλάδα, όπως και ότι στους περισσότερους δήμους γίνονται με τη σύμπραξη των αντιπολιτευόμενων παρατάξεων ελλείψει ελέγχων από την κεντρική διοίκηση. Το ερώτημα, ωστόσο, είναι εμείς τι κάνουμε ως πολίτες. Γιατί άραγε εμπιστευόμαστε άκριτα όποιους μας προτείνουν τα κόμματα ακόμη και για τις γειτονιές μας; Και γιατί δεν τολμάμε να παροτρύνουμε «ακομμάτιστους» ανθρώπους να ασχοληθούν με τα κοινά, που ξέρουμε ότι αποδεδειγμένα θα νοιαστούν για τον τόπο μας;

    Η επιτυχημένη θητεία του Γιάννη Μπουτάρη κατεξοχήν δείχνει ποια πρωτοβουλία του υπουργού Εσωτερικών θα επικροτείτο απ’ όλους. Να απαγορεύσει διά νόμου στα κόμματα όχι μόνον να δίνουν το περιβόητο χρίσμα, αλλά ακόμη και να «φωτογραφίζουν» τους εκλεκτούς τους. Θα καταργούσε έτσι μια ευτελιστική διαδικασία που από μόνη της καταλύει την αυτοδιοικητική ανεξαρτησία, καθώς οι εκλεγμένοι κομματάνθρωποι αισθάνονται υποχρεωμένοι να το ανταποδώσουν παντοιοτρόπως στους βουλευτές και στα συμφέροντα που τους στήριξαν.

   Να επιστρέψω, όμως, στην αφορμή του σημερινού σημειώματος. Είναι τρελό εν έτει 2013, στη χώρα με την ωραιότερη θάλασσα και τις περισσότερες παραλίες της Ευρώπης, το κεντρικό πρόβλημα εκατοντάδων παράκτιων και νησιωτικών δήμων να παραμένει το έλλειμμα βιολογικού καθαρισμού και οι πολίτες να διαμαρτύρονται π.χ. για το έλλειμμα τουριστών και όχι για το γεγονός ότι τα ίδια τα παιδιά τους κάνουν μπάνιο στα απόβλητά τους.

   Απομένουν δέκα μήνες ώς τις δημοτικές εκλογές. Χρόνος επαρκέστατος για να γίνουν διαχειριστικοί έλεγχοι σε όλους του ΟΤΑ. Ιδού μια πραγματική μεταρρύθμιση για τον κ. Γ. Μιχελάκη, για να αξιοποιηθεί, επιτέλους, μια έκθεση του κ. Ρακιντζή. Οσο για τους νυν δημάρχους των παράκτιων δήμων, θα ήταν καλή ιδέα να τους επιτραπεί να ξαναθέσουν υποψηφιότητα μόνον αν δεχθούν να κάνουν προεκλογικά ένα μεγάλο μακροβούτι εκεί όπου καταλήγουν (και υποτίθεται καθαρίζονται) τα λύματα των ψηφοφόρων τους...

Πηγή: "Η Καθημερινή"